minnka

wane

* * *

(að), v.

1) to lessen, diminish; fig., m. sik, virðing sína, to lower oneself; impers., minnkar e-t, it abates, decreases (biðu þeir þess, er minnkaði ísana);

2) to grow less, = minnkast;

3) refl., minnkast, to grow less, decrease (þótti mér mikit vaxa mín virðing, en m. ekki).

* * *

proncd. mínka, að, [minni, minnr], to lessen, diminish, 732. 1, Skálda 167, Rb. 334; m. sik, virðing sína, to lower oneself, Nj. 222, Sd. 154.

2. impers. to abate, decrease; veðrit (acc.) minnkar, Eg. 99; skóginn minnkar, Str. 4; ísa minnkar, Fms. ix. 350.

II. reflex. to grow less, decrease; hiti minnkask, 732. 1, Barl. 70, 180, Rb. 474, Stj. 59: to be lowered, disgraced, ef Sturla er at nokkru minnkaðr, Sturl. i. 104; minnkask ekki, Hrafn. 16; minnkaðisk vár sæmd í því, Fms. x. 7.